از لکنت و همسر نویسنده تا بردن جایزهها - مجله ابوذریون

به گزارش خبرنگاران، مگی اوفارل در ایرلند شمالی متولد و در اسکاتلند بزرگ شد. این نویسنده 48ساله تا به امروز هشت رمان و یک کتاب خاطرات به چاپ رسانده است.

پس از رفتن تو نخستین رمان او در سال 2000 برنده جایزه بتی ترسک شد و رمان فاصله میان ما که سومین اثر این نویسنده به شمار می رود در سال 2005 جایزه سامرست را برایش به ارمغان آورد. در سال 2010 او برای خلق رمان دستی که در ابتدا دست مرا گرفت برنده جایزه کاستا شد. رمان هَمنِت این نویسنده نیز اخیرا به عنوان برنده جایزه ادبیات داستانی زنان معرفی گشت.

جدیدترین اثر اوفارل که با عنوان جایی که فرشته های برفی می فرایند ماه گذشته منتشر شد در واقع نخستین اثر این نویسنده در حوزه کودک محسوب می شود.

اوفارل با ویلیام ساتکلیف رمان نویس بریتانیایی ازدواج کرده و صاحب سه فرزند است.

در ادامه بخشی از گفت وگوی گاردین با مگی اوفارل را می خوانید:

چه چیزی الهام بخش شما برای خلق کتاب جایی که فرشته های برفی می فرایند بود؟

فرشته برفی شخصیتی بود که من از مدت ها پیش درباره آن با فرزندانم صحبت کرده بودم. نخستین بار زمانی که با دخترم در یک آمبولانس بودیم درباره فرشته برفی صحبت کردم. دخترم مدام دچار شوک آنافیلاکسی می شود و یکی از نشانه های شوک آنافیلاکسی سرد شدن بدن است. در آن زمان دخترم که بسیار کوچک بود ترسیده بود بنابراین به او گفتم: چیزی نیست، نگران نباش. فرشته برفی در آمبولانس هست که بال هایش را دور تو گذاشته. همیشه به ایده های مرتبط با فرشته ها علاقه داشته ام.

شما از تجربیات بیماری دوران کودکی خودتان هم در این کتاب استفاده کرده اید...

من بسیار شبیه به سوفی (شخصیتی در کتاب جایی که فرشته های برفی می فرایند) بودم، کودکی که دوست دارد خطراتی را به جان بخرد. کتاب عناصری از دوران کودکی من را در برگرفته است؛ برای مثال سوفی مدت طولانی است که دچار بیماری شده است. (اوفارل در سن هشت سالگی به دلیل ابتلا به انسفالیت یک سال از حضور در مدرسه بازماند). همچنین عناصری مرتبط با سه فرزند من در این کتاب به چشم می خورد. در تمامی داستان ها بخشی از اتفاقات تخیلی و بخشی از زندگی شخص نویسنده و اطرافیان او نوشته شده است.

آیا برای نوشتن یک کتاب کودک مضطرب بودید؟

بسیار زیاد. فقط صرف این که فردی در نوشتن یک رمان طولانی بزرگسالان توانا باشد تضمینی وجود ندارد که بتواند همین توانایی را در نوشتن کتاب بچه ها هم داشته باشد. در واقع این اثر یک کتاب با همکاری دنیلا ترازینی (تصویرگر) و بچه ها بود: من بخش هایی از داستان را برای بچه هایم می خواندم و آن ها نظرات شان را می گفتند. آن ها بسیار صادق و در مواقعی بسیار بی رحم بودند. وقتی بچه ها چیزی را دوست نداشته باشند با از جا برخاستن و دور شدن از محل آن را ابراز می کنند.

امسال سال بسیار خوبی برای شما بود، رمان همنت برنده جایزه ادبیات داستانی زنان شد و به عنوان کتاب سال واتراستونز معرفی گشت...

امسال سال بسیار بسیار عجیبی بود. در حقیقت سال شگفت آوری بود. من واقعا از انتخاب شدن به عنوان برنده جایزه ادبیات داستانی شوکه شده بودم. بسیار خوش شانس بودم که مراسم این جایزه با برنامه زوم برگزار گشت چراکه اگر در یک مراسم حضوری بودم برای سخنرانی کردن بیش از حد شوکه شده بودم.

شما در کتاب خاطرات من هستم، من هستم، من هستم درباره لکنت زبان دوران کودکی تان نوشته اید. آیا حین صحبت برای جمعیت زیاد دچار اضطراب می شوید؟

من در دوران کودکی و جوانی لکنت شدیدی داشتم و هنوز هم حین صحبت کردن اعتماد به نفس چندانی ندارم.

همنت و جایی که فرشته های برفی می فرایند هر دو موضوعاتی درباره بیماری بچه ها را در برگرفته اند، آیا این موضوعی است که شما به طور ویژه به آن فکر می کنید؟

این موضوع قابل توجهی است چراکه دردناک است. از دست دادن فرزند یکی از ترس های فطری والدین است، این طور نیست؟ من همیشه به داستان همنت علاقه زیادی داشتم و برایم سوال بوده که چرا همنت نادیده گرفته شده و در تاریخ به فراموشی سپرده شده است. (همنت در انگلستان و با مرگ پسر ویلیام شکسپیر آغاز می شود و سپس داستان روابط بین والدینش را در برمی گیرد)

زندگی کردن با فردی که هم حرفه شماست چطور است؟

در این شرایط نیاز نیست درباره بسیاری از مسائل به همدیگر توضیح بدهیم. وقتی حین کار به سراغ ویل می روم و می گوید: مشغول هستم. نمی توانم صحبت کنم من ناراحت نمی شوم. به علاوه ما همیشه نخستین خواننده آثار همدیگر هستیم. او یک بار درباره یکی از آثارم به من گفت: این کتاب بد نیست، اما باید نیمی از آن را از نو بنویسی. و حق با او بود، این بخش از کتاب خوشایند نبود.

در حال حاضر چه کتاب هایی روی میز مطالعه تان قرار گرفته است؟

اخیرا با دونال رایان آشنا شدم. یکی از کتاب هایش را مطالعه کردم و زمانی که متوجه شدم آثار دیگری هم خلق کرده بسیار راضی شدم. بنابراین این روزها مجموعه آثار این نویسنده را مطالعه می کنم. آثار رایان برای من یادآور آثار اولیه ادنا اوبرین هستند، اما آثار رایان نمایانگر ایرلند مدرن هستند.

آنتهای پیام