هدر رفتن غذا: کاهش یا بازیافت؟ - مجله ابوذریون

مترجم: سعید علیزاده

منبع:راسخون

شهرهای زیادی در سراسر آمریکا و اروپا غذاهای هدر رفته را برای فراوری بیوگاز بازیافت می نمایند.، یک انرژی نو که برای فراوری گرمایش و برق از آن استفاده می گردد. هدف این کار کاهش انتشار کربن است. اما مطالعات اخیر در حوزه علوم و تکنولوژی محیط زیست نشان می دهد که کاهش زایدات غذا می تواند دوبار انرژی حاصل از بیوگاز را ذخیره کند.

با توجه به برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، هر ساله حدود یک سوم از منابع مواد غذایی در سراسر دنیا به هدر می رود. فراوری غذای هدر رفته به میزان جمع آوری و بازیافت آن احتیاج به انرژی دارد و باعث انتشار گازهای گلخانه ای هم می گردد. اما تا به امروز کوششی برای تعیین کمیت هزینه های انرژی و استفاده از دو راه چاره پیشگیری یا بازیافت برای مقابله با زایدات مواد غذایی انجام نشده است.

محققان دانشگاه علم و ضنعت نروژ، برای تجزیه و تحلیل این مورد، از کشور نروژ استفاده کردند. آن ها یک مدل چند لایه برای آنالیز جریان انرژی سالانه به وسیله کل سیستم کشاورزی نروژ ایجاد کردند. این شامل انرژی مورد استفاده در فراوری گیاه، پرورش حیوان، فرابرش مواد غذایی و مصرف، مدیریت زباله و فراوری بیوگاز است. آن ها اطلاعات خود را به وسیله آمار ملی، گزارش ها و مقالات علمی به دست آوردند.

مدل ها نشان دادند که حدود 17 درصد مواد غذایی فروخته شده در نروژ هدر می رود، و حدود 10 درصد آن به وسیله مصرف نمایندگان به هدر می رود. و این زایدات تفاله قهوه و پوست موز را شامل نمی گردد، اما زایدات قابل اجتناب مواد غذایی شامل پس مانده رستوران یا کیسه حاوی سالاد است.

جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی باعث کاهش 16 درصدی مصرف انرژی خالص در سیستم کل می گردد. در خصوص بازیافت غذا، این میزان با کاهش 8 درصدی همراه است. محققان می گویند، در مقابل کاهش مصرف، استفاده مجدد، بازیافت، دولت نروژ بیشتر در خصوص بازیافت مواد غذایی کوشش می نماید.در شهرهای نروژ کیسه های سبز جداگانه برای جمع آوری زباله های مواد غذایی وجود دارد، و این کشور برای کاهش انتشار کربن، فراوری بیوگاز را آغاز نموده است. این اقدام مشابه در تبدیل کردن زباله مواد غذایی به بیوگاز در سایر کشورهای اروپایی و آمریکا در حال اجرا است.

اما ساختن بیوگاز زیاد باعث تسهیل در افزایش خطر فراوری زباله مواد غذایی که اجتناب پذیر هستند می گردد. به جای تمرکز در خصوص راهکار های انتها زندگی، سیاست گذاران باید در خصوص زباله های مواد غذایی هم راهکار سیستماتیک ارایه دهند. هلن همیلتون در یک مصاحبه تلویزیونی در این مورد گفته است: کار ما نشان می دهد که قانون و مشوق ها باید باعث جلوگیری از فراوری زباله های ماد غذایی گردد یا این قوانین می توانند باعث ترکیب جلوگیری و بازیافت شوند.

آن ها توصیه می نمایند که دولت به جای پیاده سازی ابزارهای مبتنی بر بازار مانند، معافیت های مالیاتی یا مکانیسم جبران به تشویق پیشگیری از زباله های مواد غذایی در همه بخش ها از پردازش مواد غذایی به خرده فروشی و مصرف نمایندگان، مشوق های مالی برای بازیافت زباله مواد غذایی در نظر بگیرد.

اطلاعات بیشتر ممکن است باعث تفاوت گردد. به اسم مثال، مصرف نمایندگان، مواد غذایی زیادی را هدر می دهند زیرا آن ها بین برترین زمان مصرف که تنها کاهش کیفیت را نشان می دهد و طرز مصرف که نشان دهنده فاسد شدن مواد غذایی پس از مدت زمان تعیین است دچار تردید می شوند.