کافور چیست؟ + فواید و عوارض کافور کدام است؟ - مجله ابوذریون

کافور دارویی سفید رنگ با طبعی سرد و خشک است که از درختی به همین نام گرفته می گردد؛ درختی تا ارتفاع 50 متر که در ویتنام، چین و ژاپن پرورش می یابد. این ماده گاهی در شکاف درخت به شکل بلور دیده می گردد که با دستگاه مخصوص تقطیر از بلورهای در آب ریخته شده، کافور خالص به دست می آید. این ماده دارای بویی قوی و اثر ضدعفونی کننده است و به صورت پودر، قرص و یا محلول های روغنی به کار می رود.

کافور چه کاربردی دارد؟

• از آن به صورت موضعی، استنشاقی و به شکل مایع یا نیمه جامد استفاده می گردد.
• در قرن 18 از آن برای درمان هیجان زدگی استفاده می شد و امروزه به عنوان نرم کننده نیترات سلولز، دافع حشرات، مومیایی و همچنین در آتش بازی و داروسازی استفاده می گردد.
• در زنجیره غذایی مردم آسیا به عنوان چاشنی در شیرینی استفاده می گردد.
• در باور مردم عامیانه مار و سایر خزندگان از بوی این گیاه می ترسند.
• برای خوشبو کردن جنازه و از بین بردن بوی بد احتمالی آن بنا به دستور پیامبر اکرم(ص) به میت کافور زده می گردد.

کافور و کاهش میل جنسی

در طب سنتی یکی از اثرات آن را کاهش میل جنسی می دانند. ابن سینا معتقد است اگر آن را با سندل و گلاب مخلوط کنند و ببویند شهوت جنسی را قطع می کند و اگر آن را بنوشند این اثر بیشتر می گردد. طبق تحقیقات انجام شده در دانشگاه شیراز اثر اصلی آن بر میزان سنتز تستسترون نشان داده شده است. نتایج مشابهی در دانشگاه مشهد به دست آمده که با وجود اینکه در مکانیسم اصلی اظهار بی اطلاعی می کنند اما نشان داده اند که کافور در دوز کم در فرآیند اسپرم زایی و تولید هورمون های آندروژنیک تاثیر منفی دارد. در حالی که تحقیقات انجام شده دیگر نشان می دهد که مصرف آن در بالاترین دوز ممکن، می تواند حتی باعث افزایش فعالیت جنسی گردد.

در ایران بین مردم این تصور وجود دارد که برای کاهش تمایلات جنسی در سربازخانه ها و پادگان ها و حتی دانشگاه ها به غذای این مراکز کافور اضافه می گردد که با توجه به مضرات و همین طور کمیاب بودن آن احتمال آن وجود ندارد.

فواید دارویی کافور

• خواص ضد التهابی آن یک درمان ایده آل برای مسائل پوستی شامل آکنه، جوش، خارش پوست و بثورات پوستی است.
• استنشاق آن برای درمان سرفه سرماخوردگی و بسکمک از مسائل تنفسی دیگر مانند گرفتگی بینی موثر است و بویدن آن جریان تنفسی را باز می کند و برای درمان سرفه های شدید و برونشیت استفاده می گردد.
• یک درمان موثر برای درمان خانگی قارچی و عفونت های پوستی ویروسی است. محلول در آب آن، درماتیت عصبی، درد و خارش بیش از حد را تسکین می دهد.
• گردش خون را بهتر می کند و برای سلامتی قلب بسیار خوب است.
• همچنین در بهبود سریع تر زخم ها کمک می کند.
• به بهبود درد کمک می کند و موجب آرامش ذهن و بدن می گردد.
• به درمان بیماری های مرتبط با اسهال و استفراغ کمک می کند.
• به عنوان یک عنصر در کرم های درمان مفاصل سفت بکار می رود.
• استنشاق منظم آن تا حد زیادی می تواند مسائل تنفسی را کاهش دهد.
• همچنین، می تواند به درمان زگیل، نقرس، رماتیسم، بواسیر، و زخم های سرد و سوختگی جزیی از طریق استنشاق یا کاربرد موضعی کمک کند.
• در طب سنتی از این گیاه به صورت خارجی برای درمان روماتیسم ماهیچه ای و ناراحتی های قلبی استفاده می گردد و از آن به عنوان بندآورنده خونریزی بینی، مفید در درمان آفت، تقویت کننده حواس و درمان چشم درد یاد می گردد.

عوارض کافور برای بدن

• کافور از طریق تنفس بخار آن، جذب از راه پوست بدن، خوردن، تماس با پوست یا چشم وارد بدن می گردد و می تواند روی سیستم گوارشی و سیستم عصبی مرکزی اثرات نامطلوب گذاشته و باعث مسمومیت سلول های کبدی گردد.
• مصرف یا تماس طولانی مدت با این ماده باعث مسمومیت مزمن می گردد که به علت خاصیت سمی و تاثیر زیاد آن بر بدن است.
• اثرات سمی کافور بعد از مصرف 2 گرم ظاهر می گردد و مقدار کشنده آن در بزرگسالان 4 گرم و در بچه ها 1 گرم است.
• اثرات سمی آن شامل ناراحتی معده، ایجاد گاز معده، قولنج، تهوع و استفراغ، اسهال، اضطراب، هیجان، هذیان گویی، تشنجات صرع مانند و انقباض قلب است و علایمی که به ویژه در بچه ها ظاهر می گردد شامل هذیان، اسپاسم ها و اختلالات تنفسی است.
• بعد از دریافت مقداری از آن، تشنج به همراه افسردگی، آسیب کلیه ها، انقباض قلب و اغمای بعد از تشنج اتفاق می افتد.
• خوردن این دارو باعث احساس سرما و لرزیدن بدن و نیز تاری چشم و آنوریا(قطع دفع ادرار) می گردد.
• گاه به دنبال استفاده از مرهم های روغنی آن، اگزمای تماسی ایجاد می گردد.
• استفاده موضعی از این گیاه نیز منجر به تحریک پوست و ایجاد مسمومیت های ناشی از جذب یا تنفس آن می گردد.
• استفاده از آن در دوران بارداری و برای نوزادان ممنوع است.

کلام آخر

البته تمامی این اثرات و علایم زمانی است که بطور مستقیم آن را بخوریم یا بوی آن را استنشاق کنیم یا با پوست تماس پیدا کند و مقدار کمی از آن در غذا علامتی ایجاد نخواهد کرد. این گیاه برخی مواقع به عنوان جایگزین حشیش استفاده می گردد، چراکه مصرف 6 تا 10 گرم از آن منجر به بروز نوعی مسمومیت توام با سرخوشی می گردد.