یک غافلگیری عظیم از سوی طارمی؟!
به گزارش مجله ابوذریون، زندگی برای بوشهری ها جبر زیبایی دارد. اینجا، جاشو ها باید قوت و روزی خود را از دهان بمبک و از دل موج های سهمگین خلیج فارس بیرون بکشند. برای کسی که خانواده ای چشم انتظار دارد، این مبارزه فقط باید به پیروزی ختم گردد. مبارزه ناعادلانه ای که در خون بوشهری هاست.
تقریباً 10-12 سال پیش، تمرینات تیم های پایه ایرانجوان در زمین این تیم در خیابان چمران بوشهر انجام می شد. زمین ناهمواری که یا قوزک پایت می پیچید و باید از رده نوجوانان از فوتبال خداحافظی می کردی، یا به پدیده ای در سطح ماهینی ها (حسین و دانیال)، قایدی یا طارمی تبدیل می شدی. این فوتبالیست ها، وارد جهتی شدند که باید در آن پیروز می شدند و البته یکی از آن ها چنان به تاخت این راه را طی کرد که روز های حضورش در بوشهر خیلی دورتر از زمان طبیعی - ده سال پیش- به نظر می رسد.
یک فصل درخشان دیگر برای ستاره بوشهری پورتو به انتها رسید. مهدی طارمی در این فصل با به ثمر رساندن 16 گل و 11 پاس گل، در رده سومین گلزن برتر ایستاد و به اسم برترین پاسور فصل، کفش طلای لیگ برتر پرتغال را به دست آورد. این عملکرد خارق العاده باعث شد تا طارمی به اسم یکی از گزینه های قطعی حضور در تیم منتخب فصل لیگ پرتغال و کاندیدای برترین بازیکن فصل این لیگ معرفی گردد. البته رسیدن به این صندلی برای مهدی، خیلی آسان نبوده. طارمی در 2 سال از برترین روز های عمرش، به جای پوشیدن لباس باشگاهی، در لباس سربازی سپری کرد. 4 ماه محرومیت از فوتبال را به علت تصمیم عجولانه اش در پیوستن به ریزه اسپور ترکیه تجربه کرد. بدترین و شدیدترین فشار ها از سوی رسانه ها و طرفداران (حتی خودی) تحمل کرد و دست آخر، مثل تکه کربنی که قرن ها زیر فشار بوده، تبدیل به الماس لیگ پرتغال شد.
پسر بوشهری، پله های فوتبال را یکی یکی پشت سر گذاشت، اما هیچ وقت برای آرزوهایش سقفی قائل نبود. با لباس آقای گلی گروه ب از کارخانه بازیکن سازی ایرانجوان در دسته 1، به پرسپولیس صدر جدولی لیگ برتر پیوست. تنها یک سال بعد آقای گل لیگ برتر شد و سال بعد هم این اسم را برای خود تمدید کرد. اما اینها، اوج طارمی نبود. او پس از قهرمانی با پرسپولیس، به تیم الغرافه در لیگ ستارگان قطر پیوست و قهرمانی جام حذفی در این تیم را هم تجربه کرد تا فرودگاه قطر، محل ترانزیت او به اروپا باشد.
روزگاری تیم ناشناخته آرمینیا بیله فلد، محبوب ترین تیم اروپایی در ایران محسوب می شد. جایی که علی دایی را به بایرن مونیخ فرستاد تا اولین گل های ایرانی چمپیونز لیگ در باواریا رقم بخورد. ریوآوه 2019 هم برای ایرانی ها مثل بیله فیلد 1997 بود. تیمی که در عین گمنامی، محبوب دل ایرانی ها شد و طارمی، پایه های رویای اروپاییش را در آن بنا گذاشت. مهدی که حالا با تجربه شده بود، نیازی به فرصت سوزی نداشت و در فصل اول حضورش در پرتغال، آقای گل لیگ برتر این کشور شد.
بعد از کسب توپ طلای پرتغال، طارمی در بازار جابجایی اروپا مشتریان زیادی پیدا کرد. پسر بوشهری از ویلا دکنده به پورتو اسباب کشی کرد تا ادامه زندگی فوتبالیش در پرتغال ادامه پیدا کند. جهت برای طارمی مثل کاشف او علی دایی ادامه یافت. مهدی در پورتو پیروز به باز کردن دروازه یک ایتالیایی (یوونتوس) و چلسی شد. همان کاری که اسطوره فوتبال آسیا در لباس تیم هرتابرلین انجام داده بود. شاید اگر طارمی در تورین اخراج نمی شد، نتیجه بازی پورتو-چلسی در بازی اول هم به گونه دیگری رقم می خورد.
طارمی برای رسیدن از بندر بوشهر تا بندر پورتو 10 سال صرف نموده. سال هایی که هیچ حاشیه ای نتوانسته او را از رسیدن به چیزی که می خواهد متوقف کند.
فصل فوتبالی پرتغال در 6 ماه به انتها رسید و طارمی در 3 ماه آن به اسم برترین فوروارد و یک بار به اسم برترین بازیکن انتخاب شد. برای فوتبالیستی با این سطح از توانایی، لیگ برتر پرتغال اوج لذت نیست و همواره یک پله دیگر برای فتح کردن وجود دارد.
بوشهری پورتو، بار ها آرزوی خود را بازی کردن برای رئال مادرید اعلام نموده. او در نزدیکترین فاصله به مرکز اسپانیاست و کسی نمی داند که تابستان سال جاری او انتقال غافلگیرکننده فوتبال ایران خواهد بود؟
ورزش سه
منبع: فرارو