انتقاد نویسنده و کارگردان تئاتر از نگاه گلادیاتوری به رقابت در جشنواره ها - مجله ابوذریون

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، قطب الدین صادقی نویسنده و کارگردان تئاتر درباره ضرورت تدوین آیین نامه برای جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان که سال گذشته در کانون تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر کوشش هایی برای آماده سازی پیش نویس آن شده بود، گفت: من نمی دانم این آیین نامه تصویب خواهد شد یا نه، اما هر نوع چارچوب آیین نامه ای برای روشن شدن اهداف و فعالیت های یک جشنواره بسیار لازم است. جشنواره تعاریف و اهدافی خاص دارد و براساس این تعاریف و اهداف است که آثار، انتخاب و دعوت می شوند؛ بنابراین از نظر من هر نوع اقدام قانونمند و چارچوب دار در راستای تصویب آیین نامه، به نفع جشنواره خواهد بود.

وی ادامه داد: اگر افراد هوشمند باشند و بدانند که یکی از ویژگی های فرهنگ شهری ساختارمند بودن و نهاد های تعیین داشتن، است؛ ساختار ها و نهاد هایی که باید تعریفی تعیین، روشن و هدفمند داشته باشند و میلی اجرا نشوند. پس بی شک جشنواره ها نیز باید به سمت تصویب آیین نامه بروند. جشنواره نمی تواند میلی، باری به هر جهت و براساس سلیقه افراد برگزار گردد و نیازمند چارچوب است.

این مترجم و مدرس دانشگاه درباره اینکه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان باید میزبان بهترین نمایش های سال باشد یا در مقام تهیه نماینده به حمایت از تولیدات تازه بپردازد، اعلام کرد: تعریف پذیرفته شده جشنواره در جهان که تعریف من از جشنواره نیز هست، این است که برگزارنمایندگان جشنواره از کار هایی دعوت نمایند متعلق به گروه هایی که در خلوت خودشان در حال تجربه کردن هستند؛ گروه هایی که دستاورد هایی نوین با خود به ارمغان می آورند. جشنواره محل عرضه آثاری است که از لحاظ شکل و محتوا تجربی اند و نو؛ آثاری که در جشنواره روی صحنه می روند و بعد به اجرا های سال آینده تزریق می شوند و در واقع گروه های حرفه ای نتیجه آن را جذب می نمایند.

صادقی متذکر شد: متولیان جشنواره می توانند در کنار دعوت از گروه هایی که ذکر شد، کار هایی را نیز به بعضی از کارگردانان هوشمند و تجربه گرا سفارش دهند. به عقیده من با این روش که هر کس کاری را که در طول سال روی صحنه برده است به جشنواره ببرد اتفاقی تازه رخ نخواهد داد. مبنای حضور آثار در جشنواره از منظر من تازه بودن و تجربی بودن است، ابداع تازه و خلاقیت نوین است که باید در جشنواره مورد توجه قرار گیرد. جشنواره محل عرضه آثار نو و تجربه گرایانه ای است که می توانند در این رویداد معرفی شوند و بعد نتایجشان ما را غنی کند.

مدیر تماشاخانه خصوصی شانو درباره رقابتی یا غیررقابتی بودن جشنواره و این که کدام شیوه زمینه ساز بستری مناسب تر برای رشد و توسعه تئاتر کودک و نوجوان است، اعلام کرد: در هیچ کجای جهان جشنواره، مسابقه دو نیست که در سرانجام یک نفر سرش را جلو بیاورد و بینی اش را از خط عبور دهد و اول گردد! جشنواره محل دوستی و تبادل اندیشه و آراست، محل برخورد اندیشه ها و محل عرضه آخرین دستاوردها. از 1975 به این سو یعنی از ربع آخر قرن بیستم به این سو، امر فلسفی مورد توجه قرار گرفته در جهان و به تبع در هنر، دیدن دیگری و اعتراف به وجود دیگری است؛ هدفی که از صلح و دوستی برمی خیزد، نه از جنگ. برای تحقق این امر، میدان های فرهنگی بهترین عرصه برای رسیدن از جنگ و ستیز به تبادل نظر و برقراری دیالوگ هستند در نتیجه در جشنواره های بزرگ جهانی از کشور های مختلف دعوت می گردد تا یکدیگر را ببینند و به فرهنگ هم احترام بگذارند و این موجب تفاهم بیشترشان می گردد نه این که با انتخاب نفر اول، دوم، سوم و الی آخر رقابت ها را تشدید و جنگ و جدل و به تبع کینه ورزی ها را بیشتر نمایند.

وی در سرانجام صحبت هایش توضیح داد:، اما ظاهرا ما حاضر به درک این موضوع نیستیم، چون تفکرمان جدلی و قبیله ای است و براساس رسیدن به تفاهم و درک یکدیگر پیش نمی رویم. جایزه غلط است و مسابقه هم غلط است. ما به جشنواره نمی رویم که بقیه را زمین بزنیم، ما در جشنواره شرکت می کنیم تا طرز تفکر و سطح خلاقیت مان را نشان دهیم و طرز تفکر و سطح خلاقیت دیگران را ببینیم و فرهنگ و هنر است که می تواند این نکته را به ما بیاموزد. مشکل این است که ما به جای دیدن دیگری به حذف او می اندیشیم و به جای آموختن، همچون گلادیاتور ها به مصاف یکدیگر می رویم تا دیگری را از پا دربیاوریم.