داستان نخستین عکاس حیات وحش و دوستی غیرمنتظره اش با روزولت - مجله ابوذریون

در سال 1909 دو گروه مجزا از سیاحت گرانِ حیات وحشِ آفریقا با چند روز فاصله با کشتی وارد مومباسا در کنیا شدند.

به گزارش خبرنگاران، یک گروه بسیار بزرگ بود و در رأس آن رئیس جمهور ماجراجوی آمریکا، تدی روزولت، قرار داشت و گروه دیگر فقط شامل دو مرد بود که راهنمایی آن را یک عکاس جوان به نام چری کی یِرتِن برعهده داشت که اهل یورکشایر بود و علاقه زیادی به عکاسی از پرندگان داشت.

رئیس جمهور دست به هفت تیرِ آمریکایی و پسرش طی چند ماهی که در این سیاحت به سر می بردند، 17 شیر، 11 فیل، 20 کرگدن، 9 زرافه، 19 گورخر و بیش از 400 اسب آبی، کفتار و سایر حیوانات بزرگ را در کنار هزاران پرنده و حیوان کوچک تر کشتند و شکار کردند.

گاوی که کی یرتن و برادرش در آن مخفی می شدند تا عکس بگیرند.

درعوض، کی یرتِن، نخستین مرد در دنیا که با دوربین و نه با تفنگ شکار می کرد، فقط یک حیوان را، آن هم در دفاع از خود، از بین برد.

دو مرد از دو دنیای اجتماعی متفاوت آمده بودند و دیدگاه های کاملاً متفاوتی درباره اهمیت حیات وحش داشتند. روزولت قتل عام حیوانات را با گفتنِ اینکه در راه پیشرفت علم و آموزش می کشد، توجیه می کرد و در این سو، کی یرتِن مخالفِ شکار حیوانات برای تأمین غذا نبود، اما می گفت به خاطر عشق به حیات وحش از آن عکاسی می نماید.

اما وقتی دو مرد در بوته زار های وحشی کنیا با هم دیدار کردند، بین شان دوستیِ غیرمنتظره ای شکل گرفت؛ تاحدی که، رئیس جمهور روزولت به کی یرتِن اجازه داد درحالی که در کنار یکی از شکار های غرق درخون نشسته است، از او عکسی منحصربه فرد ثبت کند.

عکسی که کی یرتِن از روزولت ثبت کرد کیفیت خوبی نداشت، با این حال درآمدی که از آن به دست آورد، کافی بود که بتواند به همراه برادرش ریچارد در لندن یک استودیوی فیلمسازی تأسیس کند و در این استودیو بود که نخستین مستند حیات وحش در دنیا فراوری شد.

آثار حاصل از پیش تازیِ کی یرتِن در عکاسی از طبیعت اواخر ماه جاری میلادی در یک نمایشگاه کوچک در لندن به نمایش درخواهد آمد و در این نمایشگاه 37 اثر مفقود شده او شامل عکاس هایی که از شیر، پلنگ، کرگردن و سایر حیوانات بزرگ ثبت نموده بود وسال گذشته به وسیله یکی از نوادگان او به نام اوی بلامر، در یک میز تحریر قدیمی، پیدا شد، به نمایش درخواهد آمد.

نواده کی یرتِن در کنار این تصاویر یک فیلم 30 دقیقه ای را نیز پیدا نموده است که کی - یرتِن آن را در آفریقا ثبت نموده و اکنون به وسیله مؤسسه فیلم بریتانیا نگهداری می گردد.

کی یرتِن روزولت را دوست عزیز خطاب می کرد، اما درعین حال شکار های روزولت او را وحشت زده نموده بود.

او بعد ها نوشت: کوچک ترین کاری که در راستای انقراض هر چیز زیبا و جذابی انجام گردد، جنایت علیه نسل های آینده است... متأسفانه، این جنایتی است که همگی ما در انجامش همدست هستیم.

من به عنوان یک طبیعت گرا، به شکار بی فایده با چنین انزجاری می نگرم... من صدایم را با تمام قدرت علیه تخریب بی فایده و نفرت انگیزی که شکار با هدفِ سرگرمیِ حیوانات بزرگ ایجاد می نماید، بلند می کنم.

بلامر می گوید، کی یرتِن خیلی جلوتر از زمان خودش بود و مانند شخصیت های مدرنی مثل دیوید اتنبورو از طبیعت دفاع می کرد.

او می گوید: علاقه شدید او به ثبت حیات وحش دنیا به وسیله عکاسی برای زمان خودش منحصربه فرد بود. او آفریقا را به عنوان زمین بازیِ حیوانات و نه جایی برای شکارچیان ترسیم نموده است.

کی یرتِن و برادرش ریچارد در دهه 1890 یک دوربین جعبه ای مقرون به صرفه قیمت خریداری کردند و نخستین عکس هایی که تا به امروز از لانه پرندگان و تخم های شان در دنیا ثبت شده است، مربوط به عکس های آن هاست.

آن ها بعد ها دوربین های بزرگِ شیشه صفحه ای کلودیون خریداری کردند، اما این دوربین ها فاقد لنز های زوم نماینده یا شاتر های سرعت بالا بودند و آن ها مجبور بودند که مخفی گاه های عجیب وغریبی برای خودشان بسازند و تا می توانند به سوژه نزدیک شوند.

یکی از راهکار های آن ها این بود که از یک تاکسی درمسیت بخواهند یک گاو بزرگ توخالی برای شان آماده کند. سپس گاو را در داخل دشت کار می گذاشتند و درونش می رفتند و به وسیله حفره ای که در سر حیوان وجود داشت، عکاسی می کردند.

سایر راهکار ها شامل این موارد بود: توده ای از کاه و علف متحرک که ریچارد معمولاٌ داخلش پنهان می شد؛ گوسفندی که شکمش را با دوربین پنوماتیک پر نموده بودند؛ صخره های مصنوعی؛ تنه های درخت مصنوعی و ماسک صورت.

این دو برادر به همراه هم خطرات بزرگی را به جان خریدند. آن ها از صخره های بلند مشرف به دریا با طناب بالا و پایین رفتند؛ ساعت ها در کنار رودخانه ها ایستادند؛ شب هایی را تا صبح بیدار ماندند و از بلندترین درخت ها بالا رفتند تا بتوانند از لانه های پرندگان عکس و فیلم بگیرند.

جان بی وایس که زندگی نامه کی یرتِن را نوشته است، می گوید: دنیایی که چری در آن زندگی می کرد، درگیر شکار، کشتن و تاکسی درمی حیوانات برای نمایش یا جمع کردنِ مجموعه بود.

چری در تمایلش برای عکاسی از حیوانات در محیط طبیعی دست نخورده آن ها بسیار منحصربه فرد بود. او بیشتر از آنکه جانورشناس باشد، یک عاشق طبیعت بود و بیشتر از آنکه یک آموزگار باشد، یک جنگجو بود. هدف او فراوری فیلم به وسیله یک دانشمند برای دانشمندان دیگر نبود ... بلکه کار او جایگزینی برای شکار های بزرگ بود.

چری کی یرتِن بعد ها عکاس جنگ شد و در سال 1940 درگذشت.

او نوشته است: اگر به وسیله کتاب ها، تصاویر و فیلم های من، مردم بتوانند به دانش وسیع تری درباره خلق حیوانات دست پیدا نمایند و درنتیجه همدردی عمیق تری با این مخلوقات داشته باشند، من راضی و مسرور خواهم بود.

منبع: The Guardian

ترجمه: سایت خبرنگاران