هنرمندان روستای خرانق با مشکلاتی در زمینه تامین مواد اولیه و بازار عرضه روبرو هستند - مجله ابوذریون

زنان توانمند روستای خرانق که بخشی از فرهنگ و اقتصاد متفاوت این روستای تاریخی و مهم کشورمان را رقم می زنند، هنرمندان بافنده پلاس، زیلو، دارایی و کاربافی هستند که امروزه با مسائل زیادی خصوصا در زمینه تامین مواد اولیه و بازار عرضه روبرو می باشند.

زندگی معیشتی در روستای تاریخی خرانق که به اسم کاندیدای روستای هدف گردشگری ایران به سازمان جهانی گردشگری معرفی شده است، بیشتر مبتنی بر اقتصادهای کشاورزی و دامداری است. البته توسعه معادن در حوالی این روستا هم امروزه به یکی از اقتصادهای این منطقه تبدیل شد، اما یکی از ویژگی های روستای خرانق، زنان توانمند و فعال این روستاست.

در این روستا اغلب زنان در کنار مردان خود مشغول به کار هستند و بعضا در مشاغل کشاورزی و دامداری با همسران خود مشارکت دارند و قالی بافی یکی از دیگر مشاغلی است که زنان این روستاها بر عهده دارند.

امروزه پلاس، زیلو، دارایی و کاربافی هم جز مشاغلی است که به این روستا وارد شده و زنان روستای خرانق تبحر خاصی در این مشاغل و هنرصنایع پیدا نموده اند و کارگاه هایی را بطور مستقل راه اندازی نموده یا در خانه هایشان مشغول به کار هستند.

اما این زنان توانمند تولیدنماینده و هنرمند هم مسائلی مانند سایر هنرمندان دارند که در این باره پای درد دل تعدادی از آنان نشستیم.

چاه متکی که یکی از بافندگان پلاس و دارایی است، می گوید: پلاس یکی از انواع دست بافته هایی است که امروز در خرانق بافته می گردد اما اصالت آن مربوط به میبد است و به نظر می رسد در شهری جز میبد هم بافته نمی گردد.

وی با بیان این که این نوع دست بافته مخملی به اسم رو مبلی و روی جایگاه و فرش استفاده میگردد، بیان می نماید: این دستبافته به جای قالی و موکت و سایر زیراندازها هم مورد استفاده قرار می گیرد و از نظر سلامت بسیار مورد تایید است.

وی با بیان این که امروزه متری بین 80 تا 100 هزار تومان مزد بافت پلاس است، می گوید: بافت پلاس سخت است و نیازمند بنیه و زوری مردانه برای بالا پایین کردن های دستگاه است.

چاه متکی با بیان اینکه روزانه حدود یک متر پلاس می بافد، می گوید: هنوز دستگاه یا حوزه خاصی برای حمایت یا خرید تضمینی از زنان بافنده این روستا اقدام ننموده است و صرفه مالی هم ندارد.

وی که در خانه هم کاربافی می نماید، مزد آن را هم بین هر متر 60 تا 70 هزار تومان اسم می نماید و می گوید: بازار خاصی برای محصولات روستا وجود ندارد و صرفا گردشگران یا افرادی که محصولات را ببینند، خرید می نمایند ولی عمدتا هم از کیفیت محصولات راضی هستند.

این بانوی روستایی با بیان این که محصولات روستا نیازمند محلی برای عرضه و فروش و حمایت از سوی دولت است، تصریح می نماید: عمدتا معادن هم بازدیدهایی را از کارگاه ها داشته اند و حمایت های تسهیلاتی هم برای راه اندازی کارگاه دارند، اما مسئله اصلی بازار است و محصولاتی که خریداری نمی گردد.

وی اضافه می نماید: دستگاه دارایی و پلاس بافی هر کدام بین 8 تا 15 میلیون تومان قیمت دارند و هر بافنده که عمدتا هم زنان روستا هستند در خانه های خود این دستگاه ها را خریداری نموده و علاوه بر فعالیت در کارگاه ها، در خانه ها هم بافندگی می نمایند.

چاه متکی با اشاره به اینکه امروز تامین مواد اولیه برای زنان روستایی یک مشکل بزرگ است، تصریح می نماید: در حال حاضر قیمت نخ بالاست و هر کیلوگرم از آن 89 هزار تومان برآورد می گردد لذا نیازمند حمایت دولت جهت تهیه نخ و مواد اولیه با قیمت های کمتر هستیم.

این بانوی روستایی البته به اقدامات موثر و دوره های آموزشی میبدی ها در خرانق اشاره می نماید و می گوید: برای آموزش پلاس بافی دوره هایی در خرانق برگزار گردید که توانستم در کنار کاربافی و دارایی، پلاس بافی را در زمانی که کمتر از دو جلسه آموزشی یاد بگیرم.

امروزه روستای خرانق به بخش تبدیل شده و باید مسئولان و متولیان برای حمایت از زنان توانمند خرانق آستین همت بالا بزنند.