بشر شاهد ورود بقایای دنباله داری از یک منظومه دیگر بوده است - مجله ابوذریون

این نخستین مهمان منظومه شمسی بود که توسط بشر رصد شد و از زمان ورود به منظومه شمسی، دانشمندان را شیفته و شگفت زده کرده است. اکنون نظریه تازه ای بیان شده که این جرم فضایی را بقایای یک دنباله دار عنوان می کند؛ چیزی مانند گرد و غبار جمع شده در حاشیه فرش.

بر روی زمین این نوع از گرد و غبار توسط الکتریسیته ساکن کنار هم جمع می شوند و با گذر نسیم اندکی جابه جا می شوند. اکنون دانشمندان در پژوهشی تازه اعلام کردند که اوموآموا می تواند یک گرد و غبار کیهانی متراکم شده باشد.

این مطالعه به سرپرستی جین لو (Jane Luu) ستاره شناس دانشگاه اسلو نروژ نشان می دهد که شاید این جرم فضایی از گرد و غبار ناشی از انفجار یک دنباله دار در خارج از منظومه شمسی تشکیل شده باشد. این جرم، توده ای از سنگ و گرد و غبار یک دنباله دار است که توسط تابش خورشید حرکت و گذری کوتاه در منظومه شمسی را هم تجربه می کند.

پس از کشف آمواموا در سال 2017 (1396 خورشیدی) نظریه های بسیاری درباره چگونگی شکل گیری و حرکت آن مطرح شد. نظریه هایی که باید شکل عجیب سیگار-مانند و سرعت زیاد 92 هزار کیلومتر بر ساعت آن را در نظر می گرفتند.

برای نمونه پژوهشگران پیشنهاد کردند که شاید این جرم، از هیدروژن جامد تشکیل شده باشد که با نزدیک شدن به ستاره ها (از جمله خورشید)، به گاز تبدیل شده و موجب حرکت جرم در فضا می شود. برخی از دانشمندان اعلام کردند که شاید این شکل سیگار-مانند در واقع یک دیسک باشد. حتی برخی آن را بادبان نوری ساخته شده توسط بیگانگان می دانستند و این نظریه چندی پیش دوباره با توجه همراه شد.

• مهمان ناشناخته منظومه شمسی هنوز هم می تواند یک فناوری فرازمینی باشد

در مطالعه تازه، که 4 سپتامبر (14 شهریور) در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده است. لو و همکارانش اعلام کردند که ممکن است یک تکه سنگ بزرگ، دنباله داری را شکسته و قطعات هسته آن به جهت های گوناگون پراکنده شده باشد و در نهایت از به هم پیوستن برخی از ذرات گرد و غبار حاصل از این برخورد، اوموآموا تشکیل شده باشد. با گذشت زمان و بزرگتر شدن این قطعه، گازی که از دنباله دار خارج می شود باعث هُل دادن آن در فضا شده است.

دانشمندان اظهار می کنند که دنباله دار اولیه دارای دوره طولانی بوده و با توجه به فاصله بسیار آن با ستاره مادر خود، گردش آن مدت زمان زیادی طول می کشیده است. به دلیل گرانش کم در فاصله دور و قرار داشتن تحت فشار تابش ستاره، محققان فکر می کنند که این جسم از دنباله دار اصلی خود جدا شده و جهت فضای میان ستاره ای را پیش گرفته که در نهایت وارد منظومه شمسی ما شده است.

لو معتقد است که با استفاده از فناوری های پیمایش آسمان، مانند تلسکوپ Pan-STARRS 1 که برای نخستین بار آمواموا را در سال 2017 مشاهده کرد، اجرام گذران میان ستاره ای بیشتری را مشاهده خواهیم کرد. تلسکوپ Pan-STARRS 1 در هاوایی بالای کوه آتشفشانی مائوئی قرار گرفته و یک مرکز قدرتمند شکار سنگ های فضایی است که می تواند اجرام دوری مانند آمواموا را ببیند.

مشاهده مسافران میان ستاره ای جدید، برای دانشمندان ضروری است زیرا سرعت زیاد آمواموا باعث می شد که آنان فقط چند هفته امکان بررسی آن را در منظومه شمسی داشته باشند. با ردیابی اشیاء میان ستاره ای تازه می توان صحت نظریاتی مانند نظریه مطرح شده توسط لو را دریافت.

عکس کاور: طرح گرافیکی اوموآموا

Credit: Getty Images

منبع: Space