شرایط یکی از مهمترین نمادهای فرهنگی و ملی ایرانیان - مجله ابوذریون

فرش دستباف ایران همیشه یکی از مهمترین نمادهای فرهنگی، هنری و ملی ایرانیان بوده است، این میراث ارزشمند ایرانیان در روزگاری نه چندان دور یکی از مهمترین اقلام و حتی نمادهای صادرات غیرنفتی این سرزمین بحساب می آمد. فرش آینه زیباشناسی فرهنگی ایرانی و بوم خیالات مردم ایران است که هواداران زیادی در شرق و غرب دنیا دارد. گردشگرانی که از اقصی نقاط دنیا که به ایران می آیند، می دانند فرش ایرانی ارزشمندترین سوغات ایران زمین است؛ اگر بتوانند حتما قطعه از این خیال ایرانی را چمدانشان می گذارند به کشورشان می برند.

درحالیکه آمار صادرات فرش دستباف ایران به پایین تر حد در پنج دهه اخیر تنزل نموده و موجودیت فرش دستباف مورد تهدید واقع شده و در نتیجه احتیاج به توجه ویژه، تسهیلگری فوری و حمایت گسترده دارد، ساختار نو وزارت صمت بر نگرانی های فعالان این عرصه افزوده است.

سیدمهدی احتیاجی، معاون وزیر صمت این تصمیم را نتیجه توافق دو وزارت خانه دانست و درباره علت قرار نگرفتن مرکز ملی فرش دستباف ایران در چارت نو وزارت صنعت، معدن و تجارت، گفته که اخیرا توافقاتی بین دو وزارت خانه صمت و گردشگری برای انتقال مرکز ملی فرش دستباف ایران به وزارت صنایع دستی و میراث فرهنگی اجرا شده است، ضمن اینکه پس از تشکیل و ایجاد وزارت صنایع دستی و میراث فرهنگی، قرار داشتن مرکز ملی فرش دستباف در وزارت صمت اجحاف به صنایع دستی دیگر است و در ساختار نو وزارت صمت نیز ممکن بود در حق این مرکز ملی فرش ایران اجحاف گردد.

هر چند هنوز مسئولان وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی موضع جدی نگرفته و اظهارنظر مستقیمی در این باره ننموده اند اما فعالان و کارشناسان فرش دستباف ایرانی با اظهار نگرانی از این اتفاق بیانیه ای نیز منتشر نموده اند.

در بخشی از این بیانیه آمد؛ مجمع اتحادیه ها و انجمن های حوزه فرش دستباف سراسر کشور در مورد انتقال مرکز ملی فرش از وزارت صمت به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی معتقد است، این انتقال با منافع ملی در تضاد است و صادرات و اشتغال در این بخش را از بین می برد. فرش دستباف ایرانی یکی از مهمترین نمادهای فرهنگی، هنری و ملی ایرانیان است که علاوه بر خصایص چشمگیر، غیر قابل انکار و قابل اعتنای فرهنگی- هنری، حائز وجوه بی بدیل مالی و اجتماعی است.

در بخش دیگر این بیانیه نیز تاکید شد که فرش دستباف ایران که در روزگاری نه چندان دور یکی از مهمترین اقلام و حتی نمادهای صادرات غیرنفتی این سرزمین بوده، همچنان و با وجود کاهش بی سابقه مقدار صادرات به علت وجود زنجیره اشتغال 2 میلیون نفری، از ستون های اساسی و پایدار جامعه ایرانی است که سقف جوامع روستایی بویژه در منطقه ها محروم و در میان اقشار آسیب پذیر بر آن بنا نهاده شده است که تخریب این ستون کهن و تاریخی بی تردید فاجعه بار خواهد بود.

آنچه در این انتقال، قطعی به نظر می رسد، عدم پرسش از کارشناسان و فعالان حوزه فرش بوده است؛ جایگاه و قدمت فرش دستباف ایران در دنیا، وجود حدود 2 میلیون بافنده در این حوزه که بیشتر زنان هستند و عرصه رقابت با دیگر کشورها برای صادرات فرش ایران در بازارهای بین المللی این نگرانی را بیشتر نموده که آیا قرار گرفتن فرش در وزارتی نوپا که هنوز بسیاری از مشکلاتش بی جواب مانده، تصمیمی درست است یا خیر؟